Μετά από μια κρίση άγχους, πανικού, φοβίας, ή άλλης ψυχικής κατάστασης με έντονα συμπτώματα, οι περισσότεροι επισκέπτονται τον γιατρό τους και του αναφέρουν αυτό που ένοιωσαν τόσο έντονα, με αποτέλεσμα να αποδιοργανωθούν πλήρως.
Υπάρχουν και εκείνοι που αρχίζουν εξετάσεις αίματος, ούρων, καρδιογράφημα, αξονική, μαγνητική τομογραφία, λαβύρινθο, ότι εξέταση υπάρχει θα την κάνουν, για να πάρουν την απάντηση που θέλουν.
Όχι, αυτή που αποτυπώνει την αλήθεια.
Δύσκολα θα αποδεχτεί κάποιος , πως πέρασε, θα ζήσει για μεγάλο διάστημα, ή για όλη του την ζωή με μια ψυχική νόσο.
Το στίγμα καλά κρατεί στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα τα προβλήματα να κρύβονται κάτω απο το χαλί.
Οι συνέπειες; Τραγικές.
Κλείσιμο στο σπίτι, αδιαφορία για ζωή, παραμέληση του εαυτού, αποχώρηση από την εργασία και φτάνουμε στην αυτοκτονία.
Ναι, είναι μια πραγματικότητα αυτή της αυτοκτονίας, όσο κι αν δεν θέλουμε να την παραδεχτούμε.
Πως αντιδρούν οι άνθρωποι όταν ο γιατρός τους αναφέρεται σε ψυχική νόσο:
Στην εποχή μας, όλο και περισσότεροι άνθρωποι ακούν από το γιατρό τους να τους λέει: «Οι εξετάσεις σου είναι μια χαρά. Αυτό που έχεις είναι ψυχολογικό».
Η αντίδραση των περισσότερων ασθενών είναι να κάνουν ότι μπορούν για να εξαλείψουν το σύμπτωμα, κάτι που φυσικά οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο.
Κι αυτό, διότι ο σύγχρονος τρόπος ζωής έχει οδηγήσει τους περισσότερους ανθρώπους να μην εκφράζουν τα συναισθήματά τους.
Φυσικά, για να εκφράσει κάποιος τα συναισθήματά του, θα πρέπει πρώτα να τα έχει αναγνωρίσει: χρονοβόρο!
Είναι τόσες πολλές οι ώρες εργασίες και τόσες πολλές οι υποχρεώσεις που έχουν περισσότεροι από εμάς, που το να «αισθανθούν» και να «βιώσουν» φαντάζει πολυτέλεια!
Το σώμα αναλαμβάνει όλο το βάρος
Έτσι λοιπόν, το σώμα καλείται να κάνει τη δύσκολη δουλειά.
Να αντιδράσει ανθρώπινα σε κάτι απάνθρωπο!
Να εξωτερικεύσει το συναίσθημα, που για τόσο καιρό ήταν ξεχασμένο.
Καταπίεση, άγχος, συγκρούσεις, πιέσεις… όλα πρέπει να ξεχαστούν, να καταχωνιαστούν, να ξεπεραστούν.
Τι είναι το σύμπτωμα
Το σύμπτωμα, λοιπόν, έρχεται να μας υπενθυμίζει ότι είμαστε ανθρώπινοι.
Το σώμα, μέσω του συμπτώματος θυμάται ό,τι έχει προσπαθήσει να ξεχάσει ο νους.
Αποτελεί μόνο την πρόσοψη για κάτι βαθύτερο.
Το σώμα αποθηκεύει και οι σωματοποιήσεις και οι ψυχοσωματικές εκδηλώσεις γίνονται φορείς της βιολογικής μνήμης του ανθρώπου.
Αυτό που παρουσιάζεται στο «εδώ και τώρα» σαν ένα ανησυχητικό και ακατανόητο σύμπτωμα, πρέπει να αποκρυπτογραφηθεί, να διαβαστεί.
Τα συμπτώματα είναι οι θεματοφύλακες μιας μνήμης που είχε απορριφθεί, των συναισθημάτων που έχουν καταχωνιαστεί.
Έτσι, λοιπόν, το σύμπτωμα δίνει στον άνθρωπο την ευκαιρία να γίνει ανθρώπινος και να ακούσει τα συναισθήματά του.
Του δείχνει την ανθρώπινη πλευρά της ζωής!
Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν να ακολουθήσουν φαρμακευτική αγωγή , όταν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος, εξαλείφοντας έτσι κάθε συναίσθημα και χάνοντας την ευκαιρία απλά να είναι ανθρώπινοι.